Yeni Türkçe Dönemi, 1928'de Atatürk'ün kabul ettiği Türk Dil ve Kültür Devrimi ile başlayan bir dönemdir. Bu dönemde, Türkçe'nin Osmanlıca bazlı ve yabancı dillerden etkilenen yapısı terk edilerek, Türk dilinin özgün yapısı ön plana çıkarıldı.
Yeni Türkçe Dönemi'nin özellikleri şunlardır:
Latin Alfabesi: 1928'de, Osmanlıca yerine Latin alfabesi kullanımı getirildi. Böylece, diğer Latin dilleriyle de kolayca benzerlikler kurulabilmesi hedeflendi.
Yabancı Kelime Kullanımının Azaltılması: Yeni Türkçe Dönemi'nde, yabancı dillerden alınan kelimeler yerlerini Türkçe karşılıklarına bıraktı. Bu sayede, Türkçe'nin özgünlüğü korunmuş oldu.
Dilin Basitleştirilmesi: Daha önce kullanılan ağır sözcükler ve uzun cümlelerden vazgeçildi. Kısa ve anlaşılır cümleler tercih edildi.
Çağdaşlaşma: Yeni Türkçe Dönemi'nde, Türkiye'nin uluslararası ilişkilerinde daha etkili olabilmesi için dilin modern dünya dillerine uygun hale getirilmesi hedeflendi.
Dilde Pürizm: Dilin saf tutması, dildeki yabancı etkilerin yok edilmesi hedeflendi. Bu sayede, Türkçe'nin kendine özgü yapısı korunmuş oldu.
Dilin Millileştirilmesi: Yeni Türkçe Dönemi'nde, Türkçe'nin basit bir halk dili olmaktan çıkıp, milli bir dil haline gelmesi hedeflendi. Bu sayede, Türk milletinin diline olan bağlılığı artırıldı.
Dilin Öğretimi: Yeni Türkçe Dönemi'nde, Türkiye genelinde okullar açılarak Türkçe öğretimi yaygınlaştırıldı ve dilin doğru kullanımı öğrencilere öğretildi.
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page